Naar Auschwitz-Birkenau.
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Piet
23 September 2012 | Polen, Krakau
Bezoek Auschwitz/Birkenau.
Gistermiddag hebben Piet , Maia de vriendin van Annemiek en ik een bezoek gebracht aan Auschwitz/Birkenau.
Niet omdat het z'n leuk uitje is. Maar als je zoals wij een aantal weken in Krakau verblijft is het toch eigenlijk goed om een bezoek te brengen aan dit grootste vernietigingskamp van de nazi's uit de tweede wereldoorlog.
Eerst een busrit van ruim een uur. In de bus werd een film vertoond die opgenomen was bij de bevrijding van het kamp. De film was opgenomen door een jonge Russische filmer die onderdeel was van het Russische Rode Leger. Het kamp is door de Russen bevrijd.
Een indrukwekkende film die de gruwelijkheden liet zijn die in het kamp uitgevoerd zijn. Een groot gedeelte ging over de experimenten van Jozef Mengele en Prof. Dr. Clauberg die verschrikkelijke experimenten op joodse slachtoffers uitgevoerd hebben.
Bij aankomst eerst het museum bekeken. Auschwitz-1. Uiteraard kwam je binnen bij de poort met de welbekende tekst “Arbeid Macht Frei”. Dit kamp was geheel uit steen opgetrokken dus alle gebouwen stonden er nog. We kregen een rondleiding over een gedeelte van het kamp, met alle verschrikkelijkheden die er te zien waren.
Wat mijn persoonlijke beleving betreft heb ik het toch als wat afstandelijk ervaren. Veel foto's en schilderijen van de gruwelijkheden. Grote hopen schoenen en haar achter glas, een replica van de executieplaats en een crematorium die nagebouwd was want de echte was al ontmanteld en verplaatst naar Birkenau.
Daarna naar Auschwitz/Birkenau. De van vele foto's bekende poort waardoor de treinstellen binnen kwamen naar het perron waar de eerste selectie plaatsvond. De gescheiden kampen van vrouwen en mannen met alle gruwelijkheden die er plaats vonden. Eigenlijk kan je dat niet omschrijven, en moet je gewoon op het geschreven woord afgaan van mensen die dit meegemaakt hebben. En ook op papier hebben willen zetten. Helaas zijn veel van de gebouwen opgeblazen door de Duitsers toen het Rode Leger in aantocht was. Dit kamp had meer indruk op mij, vooral door de omvang. Al die barakken met mensen; vier crematoria die opgeblazen zijn en de gerestaureerde barakken waarin de mensen moesten leven.
Het is gewoon niet te begrijpen dat mensen dit elkaar kunnen aandoen. Wetenschappelijk zal er wel een verklaring voor te geven zijn. Maar ik snap het niet.
Al met al een leerzame excursie die iedereen eens in zijn leven een keer moeten meemaken.
Jan.
Gistermiddag hebben Piet , Maia de vriendin van Annemiek en ik een bezoek gebracht aan Auschwitz/Birkenau.
Niet omdat het z'n leuk uitje is. Maar als je zoals wij een aantal weken in Krakau verblijft is het toch eigenlijk goed om een bezoek te brengen aan dit grootste vernietigingskamp van de nazi's uit de tweede wereldoorlog.
Eerst een busrit van ruim een uur. In de bus werd een film vertoond die opgenomen was bij de bevrijding van het kamp. De film was opgenomen door een jonge Russische filmer die onderdeel was van het Russische Rode Leger. Het kamp is door de Russen bevrijd.
Een indrukwekkende film die de gruwelijkheden liet zijn die in het kamp uitgevoerd zijn. Een groot gedeelte ging over de experimenten van Jozef Mengele en Prof. Dr. Clauberg die verschrikkelijke experimenten op joodse slachtoffers uitgevoerd hebben.
Bij aankomst eerst het museum bekeken. Auschwitz-1. Uiteraard kwam je binnen bij de poort met de welbekende tekst “Arbeid Macht Frei”. Dit kamp was geheel uit steen opgetrokken dus alle gebouwen stonden er nog. We kregen een rondleiding over een gedeelte van het kamp, met alle verschrikkelijkheden die er te zien waren.
Wat mijn persoonlijke beleving betreft heb ik het toch als wat afstandelijk ervaren. Veel foto's en schilderijen van de gruwelijkheden. Grote hopen schoenen en haar achter glas, een replica van de executieplaats en een crematorium die nagebouwd was want de echte was al ontmanteld en verplaatst naar Birkenau.
Daarna naar Auschwitz/Birkenau. De van vele foto's bekende poort waardoor de treinstellen binnen kwamen naar het perron waar de eerste selectie plaatsvond. De gescheiden kampen van vrouwen en mannen met alle gruwelijkheden die er plaats vonden. Eigenlijk kan je dat niet omschrijven, en moet je gewoon op het geschreven woord afgaan van mensen die dit meegemaakt hebben. En ook op papier hebben willen zetten. Helaas zijn veel van de gebouwen opgeblazen door de Duitsers toen het Rode Leger in aantocht was. Dit kamp had meer indruk op mij, vooral door de omvang. Al die barakken met mensen; vier crematoria die opgeblazen zijn en de gerestaureerde barakken waarin de mensen moesten leven.
Het is gewoon niet te begrijpen dat mensen dit elkaar kunnen aandoen. Wetenschappelijk zal er wel een verklaring voor te geven zijn. Maar ik snap het niet.
Al met al een leerzame excursie die iedereen eens in zijn leven een keer moeten meemaken.
Jan.
-
23 September 2012 - 19:08
Els:
Beste Jan en Piet,
jullie bezoek gisteren aan het vernietigingskamp zal waarschijnlijk nog lang, danwel voor altijd, in je geheugen blijven en/of op je netvlies staan.
Het is inderdaad niet te begrijpen dat mensen dit elkaar kunnen aandoen. En NOG aandoen, in welke vorm danook maar met eenzelfde resultaat. Genocide in de ergste vorm.
Zelfs in dit digitale tijdperk, waarin we alle hoeken van de wereldbol via onze pc kunnen bekijken, blijkt het nog steeds mogelijk. Dat mensen andere mensen hun waardigheid en menselijkheid afnemen. Hen vernietigen.
Toen Elly en ik in Krakow waren was Auschwitz een onderwerp dat de senioren, waarmee wij contact hadden, niet wilden of konden bespreken. Of het onderwerp trof hen heel persoonlijk vanwege hun (Joodse) verleden. Of de reactie was er eentje van 'schaamte'. Schaamte omdat zij, in feite hun ouders dit niet hadden kunnen voorkomen.
Door de toch wel wat schaarse eigen vrije tijd zijn Elly en ik er niet heen gegaan. Hadden ook niet de behoefte. Ik was vorig jaar nog in Buchenwald geweest. Niet vergelijkbaar in grootte en wat er daar had plaatsgevonden, maar ook onuitwisbaar op mijn netvlies gegrift.
Ik had een boek van Simon Levi bij me, een joodse man uit Italie die het kamp wonderbaarlijk had overleefd. Dat las ik 'snachts in Krakow.... en ook dat maakte al zoveel indruk.
Ik wens jullie een succesvolle laatste week toe.
Els -
23 September 2012 - 19:08
Els:
Beste Jan en Piet,
jullie bezoek gisteren aan het vernietigingskamp zal waarschijnlijk nog lang, danwel voor altijd, in je geheugen blijven en/of op je netvlies staan.
Het is inderdaad niet te begrijpen dat mensen dit elkaar kunnen aandoen. En NOG aandoen, in welke vorm danook maar met eenzelfde resultaat. Genocide in de ergste vorm.
Zelfs in dit digitale tijdperk, waarin we alle hoeken van de wereldbol via onze pc kunnen bekijken, blijkt het nog steeds mogelijk. Dat mensen andere mensen hun waardigheid en menselijkheid afnemen. Hen vernietigen.
Toen Elly en ik in Krakow waren was Auschwitz een onderwerp dat de senioren, waarmee wij contact hadden, niet wilden of konden bespreken. Of het onderwerp trof hen heel persoonlijk vanwege hun (Joodse) verleden. Of de reactie was er eentje van 'schaamte'. Schaamte omdat zij, in feite hun ouders dit niet hadden kunnen voorkomen.
Door de toch wel wat schaarse eigen vrije tijd zijn Elly en ik er niet heen gegaan. Hadden ook niet de behoefte. Ik was vorig jaar nog in Buchenwald geweest. Niet vergelijkbaar in grootte en wat er daar had plaatsgevonden, maar ook onuitwisbaar op mijn netvlies gegrift.
Ik had een boek van Simon Levi bij me, een joodse man uit Italie die het kamp wonderbaarlijk had overleefd. Dat las ik 'snachts in Krakow.... en ook dat maakte al zoveel indruk.
Ik wens jullie een succesvolle laatste week toe.
Els
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
