Op het Poolse platteland

Als je drie weken in een grote stad als Krakau bivakkeert ben je ook wel eens benieuwd hoe het er buiten de stad uitziet. Je kunt eventueel met openbaar vervoer kijken waar je uitkomt maar dat is toch een ingewikkelde manier. En anders met de fiets. Maar twee oudere mannen op de fiets, moet je dat wel willen? En erg ver kom je dan ook niet.
We waren dan ook blij dat Ania aangeboden had met ons in de auto het buitengebied van Krakau te verkennen. We zouden om half tien buiten staan en toen we naar beneden gingen stond ze al te wachten in de auto. Ze zat te lezen en had niet in de gaten dat Piet voor de auto stond en ze schrok toen Piet vlak voor haar neus stond.
Wij in de auto en op pad. Eerst de grote weg op en later kleinere wegen opzoekend naar het platteland. Het was flink heuvelachtig en ze is een behoorlijk snelle rijder dus Piet zat af en toe hoofdschuddend in de auto.
Eerst even in een dorpje wat boodschappen doen voor Ania's moeder en Piet moest nog wat pruimen hebben. Het is niet voor niets pruimentijd. Een klein marktje met wat groente en fruit en van onze kant vragen wat het was en hoe het allemaal van naam was.
Daarna via een smalle en bergachtige weg richting Lipnica waar we parkeerden op het centrale plein. Er waren verschillende oude houten Poolse huizen, sommige gerestaureerd en ander nog redelijk in de oorspronkelijke vorm.
Het interessantste van Lipnica is de oude houten kerk van St. Leonard. Een prachtige oude compleet houten kerk, gebouwd aan het einde van het de vijftiende eeuw.
De kerk was gesloten maar op de deur stond een telefoonnummer op de deur dat Ania even belde. Er kwam een dame die tekst en uitleg gaf en Ania vertaalde dat in het Engels. Ze vertelde dat er deze week al een groep Fransen, Japanners en wij Hollanders een bezoek aan de kerk brachten.
In 2003 is de kerk op de UNESCO lijst geplaatst
Een bijzondere mooie kerk met een prachtig altaar en diverse muurschilderingen met als mooiste de schildering van het laatste avondmaal. Allemaal op de houten wanden geschilderd. En een prachtig geschilderd plafond en preekstoel. Echt weer eens iets anders van de andere kerken die we gezien hebben.
(Toevoeging van Piet. In de kerk van Libnica. Achter het altaar was een houten afbeelding van zo’n twee meter hoog van een heidense godheid. Die oud-slavische god met de afbeelding van een gezicht naar de vier windstreken als de Romeinse god Janus, waarnaar onze maand Januari genoemd is. Dit houten beeld zou origineel zijn. De kerk is dus gebouwd bovenop een pre-christiaanse plaats. Niet zo verwonderlijk. Want waar zou je in de tijd van de vroegste christenheid een kerk stichten? Op een heilige plaats natuurlijk. En die plaats en die afbeeldingen waren al van oudsher bekend. Er was nog een andere reden. Het christendom kwam vrij plotseling in deze streken. De heerser werd verplicht om wat voor reden dan ook om zich te bekeren en dus ook zijn volk. Maar je wist maar nooit, het zou kunnen veranderen. Dus houden we dat oude beeld met de daarbij behorende godsdienst, tot misschien de tijden veranderen. Ik ben zoals wellicht bekend (ook) godsdienstwetenschapper en dit is een prachtig voorbeeld van het gebruik zo rond het jaar 1000. Ik heb van dit genoten. Zo ging het dus destijds .)
Daarna gaf Ania aan dat we bij haar ouders op bezoek gingen. Die hebben een zomerhuis in de buurt. De tafel stond al gedekt met heerlijk eigen gebakte broodjes en speciale echte Poolse kaas en bramen. Na dit genuttigd te hebben ( het was eigenlijk al een normale maaltijd) kregen we Poolse witte koolsoep met stukjes vlees erin. Het wordt gegeten met brood en was een echte maagvuller. Maar wel lekker. Na afloop hebben we de tuin bekeken met behoorlijk wat fruitbomen, en een bedrijf dat bezig was een waterput te slaan in de tuin. Ze moesten 17 meter diep, wat niet makkelijk ging omdat er veel leisteen in de grond zat. Op de vraag van Piet hoe ze wisten dat daar water zat, bleek dat ze dat met een wichelroede loper bepaald hadden. Piet keek daar erg moeilijk bij en kon zich niet voorstellen dat dit terecht was. Ik geloof daar meer in dat het op die manier te bepalen is.
Na de ouders van Ania uitgebreid bedankt te hebben voor het lekkere eten kregen we alle twee nog een plastic zak mee met echt pools brood en de lekkere Poolse kaas.
Deze dag had een totaal andere invulling als dat we de afgelopen dagen gewend waren en we hebben Ania hiervoor dan ook uitgebreid bedankt.
Jan (met instemming en toevoeging van Piet).