Een kantoordag

Een kantoordag.
De Altweiber waren ook vandaag nog in de stad. Een stralende zon en tegen de 25 graden. Daar kunnen jullie nog een voorbeeld aan nemen. Vanmorgen naar het kantoor van de APZ getogen want volgens het programma zouden we daar de laatste hand leggen aan de puzzel en de presentatie die we morgen moeten geven aan de deelneemsters aan de Zomerschool van de APZ. Maar op een of andere manier was er niet op ons gerekend. Desalniettemin gingen we vrolijk aan de slag met de laptop die ik had meegenomen. Waarom ik die meesjouwde? Wel, op het APZ-kantoor staan wel computers, maar die spreken alleen maar Pools als U begrijpt wat ik bedoel. Op zich hoeft dat niemand te verbazen want er wordt hier heel veel Pools gesproken. Maar dat, zoals gewoonlijk, terzijde.
Aan de puzzel hoefden we niet meer te werken, want die was al af en is naar Annia en Basia gestuurd. Geen reactie op gekregen, dus het zal wel goed zijn. En dan die presentatie. In overleg tussen mentrix Annia en Annemiek (van de ANBO) zou die gaan over de ervaringen van fietsende senioren in Nederland. En dus hadden wij al in het appartement een schets daarvoor gemaakt. We hadden een vijftiental tips met de daarbij behorende illustraties bedacht en gevonden. En die moesten in een powerpoint-presentatie worden verwerkt. Aangevuld met enkele korte filmpjes zou dat voldoende moeten zijn. Aan de slag gegaan. Het overige personeel van de APZ was ondertussen met enkele gasten in vergadering gegaan. Onze Spanjool uit P(b)alencia was er ook bij. Maar we hadden hem voor het maken van de presentatie niet nodig; we hadden ondertussen al vallend en struikelend de nodige kennis en kunde opgedaan. En zo hebben we in een eendrachtige en harmonieuze samenwerking waar sommigen van U nog een voorbeeld aan kunnen nemen, de klus geklaard. Maar laat ik niet te vroeg juichen. Morgen is de presentatie en “the proof of the pudding is in the eating”, zoals een grote wijsgeer onlangs nog verklaarde.
Daarna moest onze Juan uit P(b)alencia toch nog even opdraven, want we moesten onze instapkaarten van Ryanair uitprinten. Na enig gedoe lukte ook dat en toen waren we klaar. Het liep ook al tegen enen, lunchtijd dus en we togen naar het Poolse restaurantje even buiten de Oude Stad, waar we ons participerend onderzoek van de Poolse keuken hebben voortgezet. Hoe? Wel, het restaurantje heeft elke dag een variërend twee-gangen menu voor 12 Zloty (spreek uit: zwottie), omgerekend 3 Euro. Dit menu staat niet op de Engelstalige kaart en de bediening spreekt alleen Pools. Een taal die wij helaas niet machtig zijn, maar dat had U al begrepen. Maar ik had een klein Pools-Nederlands woordenboekje meegenomen, men moet immers altijd goed voorbereid op reis gaan, en na wat gepuzzel en gegis werd het meeste wel duidelijk. Het menu bestond uit een grote kom gekruide bonensoep (van die paardenbonen, U weet wel, die grote witte bonen die lang, heel lang moeten koken voordat ze te eten zijn), een extra grote hamburger, veel beboterde aardappelpuree, een stoot champignons en uiteraard de onvermijdelijke bietensalade. Het was veel, heel veel. Nu is de lunch voor Polen ook de hoofdmaaltijd, dus zo krijgen ze hun calorieën binnen. Over de smaak van de maaltijd kan ik U helaas nog niets mededelen. Het onderzoek is immers nog niet afgerond. Uiteraard zullen de resultaten te zijner tijd op een verantwoorde manier worden gepubliceerd.
In de volle herfstzon (wij worden bruin van de zon en jullie groen van jaloezie) terug naar het appartement. Een paar dagen geleden is men na de vele klachten van internetprovider gewisseld en nu is het signaal iets beter geworden. Maar het houdt nog steeds niet over en we kunnen nog steeds niet skypen en alleen met vertraging streamers bekijken. Maar je hoort ons niet schriftelijk klagen, want de bedden zijn tenminste goed. Heel belangrijk toch voor wat oudere mannen “far from home”.
De dag van morgen zal druk en enerverend zijn. Maar laat ik niet op die spannende gebeurtenissen vooruitlopen. Want het zal allemaal beschreven worden in Jan’s kronieken over onze belevenissen in Krakau.
Een goede avond en nacht gewenst,
Piet, mede namens Jan.