Terug in Kazimierz?

In Kazimierz…
En toen was ik daar in Kazimierz, de oude joodse wijk van Krakau. We waren met zijn vieren, etend, drinkend en luisterend naar de Klezmermuziek die ons beloofd was. Sommige melodieën gingen aan mij voorbij. Maar plotseling werd ik klaarwakker. Door de muziek heen hoorde ik het refrein “ Donja… donja…, donja…do. Donja…donja…donja.. enz.” De laatste keer dat ik dat hoorde was uit de mond van een Sneekse gereformeerde dominee tijdens een dienst in de Amsterdamse studentenecclesia. Hij zong het ons voor en wij vielen in. Donja...donja...donja..., do…. Waar ging het ook alweer over? De muziek verwoordde een oud verhaal. Over een Galicische boer die met een kalf naar de markt ging om het daar voor goed geld te verkopen. Voor de slacht. Waarom moet ik eigenlijk geslacht worden, vraagt het kalf tijdens de rit aan de boer. Omdat jij een kalf bent en dat nou eenmaal jouw bestemming is, zegt de boer. Een kalf is een kalf en een kalf moet worden geslacht. Daarmee in een notendop het verhaal vertellend van de geschiedenis van de Galicische joden. Waarom moet je worden geslacht? Waarom ben jij het slachtoffer? Omdat jij de Jood bent. Daarom. Een werkelijkheid die niemand veranderen kan, of je nou wilt of niet. En vanavond speelde die melodie. En die ging me opnieuw door het hart. Midden in het bijna van Joden gezuiverde Galicie was daar die oude melodie: Donja... donja... donja… Het aanwezige gezelschap, voornamelijk Angelsaksisch, reageerde met een plichtmatig (?) applaus. Hebben zij het begrepen? Wie weet? Wie ben ik om ze dat te vertellen? Ondertussen blijf ik met mijn vraag. Dat kalf dat moet sterven omdat het een kalf was. Daarom? Ja, daarom. Donja…donja.. do..… Ik besef dat ik een kind van mijn tijd ben en dus heb ik te maken met de vragen van mijn tijd. Maar het is niet altijd gemakkelijk. Zeker niet nu in Kazimierz met al dat lekkere eten en drinken en al die aardige toeristen. Want dan komt die weer die melodie …
Piet.