Zomeren in de herfst.

Summerschool in Autumn.

Het programma bestond vanochtend uit het helpen bij de English Summer school. Om haf tien stonden we (Piet en ik en Annemiek en vriendin) te wachten op onze begeleider en Engelse leraar Ania.
En zoals de vorige keer hadden we geen geluk met het weer. Vorige week donderdag moesten we al uitwijken naar een restaurant omdat het regende. Afgelopen dinsdag werd er op het kantoor van de APZ de cursus gegeven en was prachtig stralend weer en zaten we binnen. En nu zouden we weer buiten werken en was het uiteraard weer gaan regenen. De weergoden waren niet met ons.
Dan eerst maar in een restaurant overleggen wat er deze ochtend van de cursisten verlangd werd.
Ania had een aantal vragen op papier gezet, zoals waar vind ik het treinstation en hoe lang lopen is het. Waar is een museum en kan ik de kaartjes kopen en nog een aantal van deze vragen. Vier van deze vragen moesten dan uitgevoerd worden.
We werden in twee groepen verdeeld en moesten dan de stad in om antwoord te krijgen op deze vragen. En de dames van de cursus moesten zelf mensen benaderen en dan de vraag in het Engels stellen. Heel leerzaam, omdat je op deze manier mensen moet aanspreken in een andere taal dan dat je gewend bent.
Ook de interactie tussen ons en de cursisten was een stuk beter als bij de eerste ontmoeting. Annemiek van de ANBO had op de APZ met Basia overlegd hoe dit verbeterd kon worden, en dit gesprek bleek toch dat er cultuur verschillen zijn tussen Poolse en Nederlandse mensen. Wij dachten we komen op bezoek dus we stellen ons wat terughoudend op. Maar uit het gesprek van de dames op de APZ bleek juist dat de cursisten verwachten dat wij als man meer het initiatief zouden nemen.
Toen dit gecommuniceerd werd met ons en met Ania bleek de interactie een stuk beter.
Ania die bij ons (Jan) en een aantal cursisten bij ons in de groep zat vroeg aan één van de vrouwen wat haar favoriete restaurant was op het plein. Ze vertelde het en we gingen daar uiteraard even koffiedrinken. Tijdens dit koffie drinken hadden we een meer open gesprek met de dames. Ze vertelden ons wat over hun kinderen en eventueel kleinkinderen, en er werd door Ania aan ons allen de vraag gesteld te vertellen wat je de mooiste plaats vond in de omgeving waar je leefde. Op deze manier ging het contact leggen over en weer op een prima manier.
Nadat we weer bij elkaar gekomen waren mocht de ene groep aan de andere vertellen wat de antwoorden waren op de vragen en was er weer een hele discussie. Veel in het Engels vaak met toch wat Poolse ondersteuning. We hebben deze keer veel plezier gehad bij de Summerschool.
En bij dezen willen we ook een pluim aan Ania uitdelen. Zij kan door de manier van lesgeven de cursisten goed stimuleren en door de manier waarop ze de opdrachten laat uitvoeren wordt er op een speelse maar wel efficiënte manier Engels gegeven. Ik zou wel les van haar willen hebben.
Na afloop gingen we nog even naar het plein waar voorlichting gegeven werd over het verhuren van fietsen. Het blijft toch een beetje een ingewikkelde manier. Je kunt de fietsen huren via internet. Je moet betalen en je krijgt een nummer. Met dit nummer ga je naar een verhuurplaats en kan je via een automaat een fiets pakken. Beetje ingewikkeld. Gewoon bij een fietsenverhuurder langs gaan is makkelijker, maar waarschijnlijk duurder
En als afsluiter een minder leuke ervaring. Na afloop gingen de Nederlanders (wij) samen iets eten in typisch pools restaurant met een echte Poolse keuken. Na afloop wilde ik betalen, greep naar mijn binnenzak, geen portemonnee. Even voelen en bleek hij in een andere zak aan de buitenkant van mijn jas te zitten. Ik wilde betalen!!! En u begrijpt het misschien al, geld eruit. Een zakkenroller had het papier geld er uitgehaald en mijn portemonnee weer terug gedaan. Gelukkig was hij niet geïnteresseerd in mijn bankpasjes, want alles zat er nog in. Je denkt vaak dat zal mij niet gebeuren, maar het overkomt mij dus ook. Gelukkig was het maar een klein bedrag maar toch het geeft wel een rotgevoel dat zoiets jou ook overkomt.
Jan.