Wieliczka zoutmijn: 130 meter onder de grond...

Vandaag geen werk maar een uitstapje naar de op 15 km van Krakow gelegen zoutmijn in Wielickza. Henia was onze gids hierheen. (spreek uit: Henja) Zij komt over 2 weken (samen met Wanda) naar Flevoland in het kader van het uitwisselingsprogramma Nederland-Polen. Dus ANBO-APZ.
De zoutwinning begon aan het einde van de 13de eeuw. Tot op 327 meter diepte is er zout uit gehakt. Inderdaad: gehakt. Het zout zit in de steenlagen, samen met nog andere mineralen. Er ontstond een gangenstelsel van meer dan 300 km ondergronds. Hele bossen zijn gekapt om de stammen te leveren om de gangen te stutten. Paarden transporteerden hout en zout. Werden ingezet in tredmolens om een soort liften in gang te zetten. Deze edele dieren kwamen nooit uit de mijn, waren vaak blind en moesten hun hele paardenleven in een zoute, gras- en zonloze omgeving doorbrengen. Het laatste paard is in de jaren negentig uit de, toen nog deels in bedrijf zijnde mijn, gekomen. Het werk ondergronds was voor de mijnwerkers uiteraard ook geen pretje. Toch waren ze er trots op daar te werken omdat ander werk in de omgeving niet voorhanden was.
De zoutmijn is ook Unesco werelderfgoed.
Wij gingen eerst 65 meter via zo'n kleine 500 treden naar beneden. Via vele gangen en enorme grotten bekeken wij hoe de zoutwinning vroeger tot stand kwam. Uiteindelijk via nog meer trappen zaten we 110 meter onder de grond. We zagen een aantal kerkruimten, zoutmeren en ondergrondse kanalen. En een enorme cathedraal. Met een zangkoor; 110 m diep. En alles is zout. De wanden, de beelden, de vloeren, de versieringen aan de kroonluchters, etc. Je kunt je ogen niet geloven. De zoute atmosfeer schijnt zeer heilzaam te zijn voor bijv. longaandoeningen.
En natuurlijk voerde de route langs souvenirshops en een restaurant.
Gelukkig konden we met een gammele lift weer naar boven.
Terug in de buitenlucht via een klooster van de Franciscanen (waar een bruiloft aan de gang was) en een dorp waar we in een buitenfestival belandden, weer terug naar Krakow.
Doel van deze dag was om ons wat van de omgeving te laten zien. Maar ook een verdere kennismaking met een 'Poolse senior', in dit geval met Henia. Over en weer leren wij hoe dingen in onze landen zijn geregeld. Of juist niet geregeld. Vragen over de zorg voor ouderen, de voorzieningen, de gewoonten.....
Het geeft weer meer vragen en stof tot praten.
Foto's zijn in de zoutmijn genomen en ook in de Fransiscaner abdijkerk.
En ook vandaag weer: heerlijk op een terras nog even nagenoten! Of onze stramme seniorenbenen morgen uit bed willen komen na al dat trappen lopen is de vraag!