De laatste loodjes wegen hier niet het zwaarst....

Of het moet zo zijn dat het afscheid nemen zwaar weegt....
Gisteren, donderdag, was het hier dus een vrije dag.
Elly ging 'smorgens de stad in om naar de processie te kijken die van Wawel castle naar de Maria Cathedraal in het centrum zou lopen. Ze kon echter amper door de menigte heenkomen noch eroverheen kijken. Ongelooflijk druk. Veel kinderen in fleurige kleding met linten en borduursels.
Ik (Els) ging naar de Botanische tuin. Een heerlijk rustige omgeving ook al hoorde je daar op een gegeven ogenblik een nonnenkoor zingen. Het geluid uit de oude stad draagt ver.
's Middags was er eindelijk tijd om Wavel castle te bezoeken. Een rondleiding door de Royal suites. Zo'n 22 ruimten die mooi waren ingericht met meubels, tapijten, aardewerk, etc. Wij waren plaatsvervangend trots om schilderijen van Nederlandse schilders aan te treffen, net zoals een staand horloge van NL afkomst en uiteraard een verzameling Delfts blauw. De gids wist het te gidsen groepje te boeien met haar informatie over koningen uit vroeger tijden maar ook over de renovaties van de afgelopen decennia.
Wawel castle is dan ook een belangrijke toeristische trekpleister van Krakow (waar zonder meer al heel, heel veel te zien valt!)

Vandaag, vrijdag, stond er voor Elly een fietstocht op het programma en voor mij (Els) een wandeltocht.
Plaats van actie was een nationaal park
(Ojkowski park) op zo'n 3 kwartier rijden van Krakow. Het was heerlijk weer.
Een schitterende omgeving! Rotsen, heuvelachtig, groen, een beekje.... en af en toe een huis. Veel van de (weinige) huizen wordt zomers verhuurd aan vakantiegangers. Ook is er een kleine natuurcamping.
Voor wie wil fietsen of wandelen is dit gebied zeer de moeite waard.
Na deze inspanningen was er bij Basia's huis een picknick georganiseerd ivm ons vertrek uit Polen.
Een overvloed aan heerlijke dingen, een vuur om het eten op te roosteren en een tuin om nog dagenlang in te vertoeven. En mensen die wij inmiddels na deze weken van integreren en mee op trekken zijn gaan beschouwen als vrienden.
Ook nu werden we weer overstelpt door hun hartelijkheid en door (meest eetbare)presentjes om mee te nemen naar Nederland.
Toen alle buikjes weer vol en rond waren hebben we met z'n allen een paar spelletjes Rummicup gespeeld. Om de hersens te activeren!
Elly presteerde het om achter elkaar een paar keer te winnen, dat, zoals ze zelf zei, een unicum was. De moeder van Basia (88 jaar) was eveneens een kei in dit spel.
Een warm afscheid volgde.

Deze dag was toch meer vakantie dan (vrijwiligers)werk.....
E&E